ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες(1) μέσα στην πόλη της Καλκούτας(1),
φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά

κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε

Ναζίμ Χικμέτ απόδοση στα Ελληνικά Γιάννης Ρίτσος

(1)    «Ινδίες, Καλκούτα» ή το όνομα οποιασδήποτε χώρας και πόλης!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι σφοδρές επιθέσεις συνεχίζονται ανελέητα στη Συρία. Όλη η Μέση Ανατολή και τη ΝΑ Ασία ένα απέραντο σφαγείο των «ισχυρών»∙ αυτού του συνονθυλεύματος εγκληματιών πολέμου, παρανοϊκών πολιτικών, άπληστων οπλοβιομηχάνων και αδηφάγων εξουσιομανών. Την ίδια στιγμή οι πρόσφυγες πολέμου αντιμετωπίζονται χειρότερα κι από ζώα. Όποιοι γλυτώνουν απ’ τους βομβαρδισμούς, κατατρεγμένοι, ψάχνουν για δρόμο διαφυγής με οποιονδήποτε τρόπο… Στην προσπάθεια τους αυτή το μόνο που συναντούν είναι κι άλλα εμπόδια κι άλλη εκμετάλλευση κι άλλη βία… Όσο για τον τελικό τους προορισμό οι παραπάνω «ισχυροί» έχουν φροντίσει να γίνει πιο δυσκολοπρόσιτος κι από την ομηρική Ιθάκη του Οδυσσέα!

Η εικόνα της καλοκαιρινής ραστώνης συντρίβεται από αριθμούς επίσημους: σύμφωνα με τη Γιούροπολ, πάνω από 10.000 παιδιά (πρόσφυγες και μετανάστες) έχουν εξαφανιστεί στην Ευρώπη την τελευταία διετία. Η "Missing Children Europe" αναφέρει πως ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Ένα στα δυο ασυνόδευτα παιδιά «χάνονται» από τους χώρους υποδοχής ενώ το 60% των ασυνόδευτων που φιλοξενούνται στα κέντρα κοινωνικής φροντίδας εξαφανίζονται και δεν ξαναβρίσκονται, όπως περιγράφει η Βρετανική Μονάδα Ελέγχου Ασύλου.

Σύμφωνα με τον Μπράιαντ Ντόναλντ, επιτελάρχη της Γιούροπολ, υπάρχουν στοιχεία για σεξουαλική εκμετάλλευση ακόμη και εμπόριο οργάνων με επίκεντρο τη Γερμανία και την Ουγγαρία.

Ταυτόχρονα, μεθοδικά και συστηματικά, επιστρατεύονται επιχειρήματα- προσβλητικά για την νοημοσύνη μας- υπέρ του καθεστώτος Στρατοπέδων Μαζικής Διαβίωσης. Δηλαδή, αυτών των γκέτο που στήνονται μακριά από τα αστικά κέντρα σε όλη την Ευρώπη. Ίδια η κατάσταση στη χώρα μας και στην περιοχή μας. Γιατί, ας μην έχουμε αυταπάτες. Τέτοιο είναι και το στρατόπεδο Πετροπουλάκη: ένας  χώρος απομονωμένος, με έγκλειστους ανθρώπους. Ζουν εκεί σε άθλιες συνθήκες. Άνθρωποι ευάλωτοι σε περιβάλλον σχεδόν ιδρυματοποίησης. Κουβαλούν μέσα τους και πάνω τους τα ψυχικά και τα σωματικά τραύματα του πολέμου. Αδυνατούν να επουλώσουν τις πληγές τους καθώς οι συνθήκες στρατιωτικοποίησης τους υπενθυμίζουν διαρκώς αυτά που τους στιγμάτισαν.

Αντιληφθήκαμε λοιπόν από την αρχή, πως ΔΕΝ υπήρχε καμία πολιτική βούληση από την πλευρά της κυβέρνησης να ακολουθηθεί ένα ανθρώπινο και αλτρουιστικό σχέδιο που θα εξασφάλιζε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στους ανθρώπους. Ένα σχέδιο που θα ήταν σαφώς λιγότερο δαπανηρό από αυτό που εφαρμόζεται και ανταποδοτικό από οικονομικής σκοπιάς προς την κοινωνία. Για το λόγο αυτό παλέψαμε από την πρώτη στιγμή -και συνεχίζουμε να παλεύουμε- για την εκμίσθωση 80 σπιτιών για τις 80 οικογένειες που ζουν σε αντίσκηνα. Για το δικαίωμα τους να κοινωνικοποιηθούν, να εργαστούν, να ζήσουν, να χαμογελούν και να ελπίζουν. ΤΟ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. 

Επειδή δεν έχει γίνει ουσιαστικά τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση, προχωρήσαμε με τις δυνάμεις μας (και αλήθεια με πόσο κόπο!) σε μια σειρά πράξεων αλληλεγγύης. Στόχος να δώσουμε έστω ελάχιστη, έστω προσωρινή ανακούφιση σε μια από τις πιο ευπαθείς ομάδες, τις έγκυες γυναίκες. Γι’ αυτό και φτιάξαμε το σπίτι φιλοξενίας εγκύων.

Στο ίδιο το στρατόπεδο Πετροπουλάκη δραστηριοποιούνται πολλές ΜΚΟ.

Η κάθε μία κάνει τη δουλειά της ή ίσως και να μην την κάνει…

Το ζήτημα είναι πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει επαρκής ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Για τη μέριμνα φιλοξενίας ευπαθών ομάδων ούτε λόγος. (Και όλα αυτά υπό το μάτι και την επίβλεψη τής Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες τού ΟΗΕ !!!)

Το όλο πλαίσιο διεθνούς προστασίας των προσφύγων που έχουν ή – για να μην κοροϊδευόμαστε- ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ δημιουργήσει, ξεκαθαρίζει και στον πιο αφελή ένα και μόνο πράγμα: τελικά ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!

Μέχρις ώρας δεν τους έχει δοθεί το δικαίωμα άσκησης αίτησης ασύλου. Κατά τη διάρκεια της  διαδικασίας προεγγραφής τούς απαγορεύουν ρητά να εργαστούν νόμιμα. Ακόμη και όταν -για να γλυτώσουν από την κατακραυγή ανθρωπιστικών οργανώσεων- τους παρέχουν δικαίωμα στην υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών τους αυτό, στην πράξη ακυρώνεται από την ολιγωρία της κυβέρνησης και από τις μνημονιακές πολιτικές. Τις ίδιες πολιτικές που πλήττουν όχι μόνο τους μετανάστες και τους πρόσφυγες αλλά και τους Έλληνες (εννοείται τα πιο φτωχά και ευάλωτα στρώματα)! Η υποκρισία περισσεύει καθώς η Ύπατη Αρμοστεία όχι μόνο διαχειρίζεται όλο το «πακέτο» (νομικά ζητήματα, δικαιώματα, περίθαλψη, παιδεία, στέγη) αλλά και πολλά εκατομμύρια ευρώ!

Εμείς, ως Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Πρέβεζας, που δεν είμαστε παρά μια συνέλευση πολιτών, καταφέραμε δίχως ΚΑΝΕΝΑ πόρο και δίχως καμία κρατική βοήθεια να στηρίζουμε για τέσσερις μήνες τις έξι οικογένειες που μέχρι τώρα πέρασαν από το σπίτι φιλοξενίας. Είχαμε όμως την πιο όμορφη και ελπιδοφόρα βοήθεια∙ την έμπρακτη αλληλεγγύη των συμπολιτών μας και αρκετών επαγγελματιών καθώς και των παραγωγών της Λαϊκής αγροτικής αγοράς. Δεν θα σταματήσουμε!

Επειδή τα χρήματα υπάρχουν… προτάθηκε στην Ύπατη Αρμοστεία για τους πρόσφυγες να μισθώσει και να στηρίξει ένα επιπλέον σπίτι για μια έγκυο πολύτεκνη γυναίκα καθώς η ζωή η δικής της και του εμβρύου της βρίσκονται σε κίνδυνο. Η ίδια πρόταση έγινε στην Ύπατη Αρμοστεία για δωμάτια ξενοδοχείων, όταν οι έγκυες είναι παραπάνω από αυτές που μπορούν να φιλοξενηθούν στο σπίτι που φτιάξαμε για το σκοπό αυτό. Τον Ιούνιο, δεσμευτήκαν πως θα το κάνουν. ΔΕΝ έχουν προβεί σε καμία απολύτως ενέργεια ώς σήμερα. Προσπαθούν μόνο να βρουν δικαιολογίες και εθελοντές για να ρίξουν πάνω τους το βάρος.

Εμείς, το μόνο που μπορούμε είναι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε εμπράκτως τους πρόσφυγες και το «σπίτι» μας. Μαζί μας είναι η αμέριστη συμπαράσταση του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού του Νοσοκομείου Πρέβεζας, του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης  και φυσικά παίρνουμε θάρρος και δύναμη από την ανιδιοτελή αλληλεγγύη των συμπολιτών μας. Ξεκαθαρίζουμε πως δεν πρόκειται να συμμετέχουμε σε άτυπα θεσμικά συντονιστικά εντός του στρατοπέδου, νομιμοποιώντας με την παρουσία μας, κανόνες που βάζουν άλλοι εις βάρος των προσφύγων.

Διεκδικούμε μαζί τους τα δίκαια αιτήματά τους, για ανθρώπινη ζωή σε σπίτια μέσα στις πόλεις. Όσο βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας το δικαίωμά τους στην εργασία, την υγεία, την παιδεία είναι αδιαπραγμάτευτο, όπως ακριβώς ισχύει για τον κάθε πολίτη.

Σύνορα ανοιχτά και ελεύθερη πρόσβαση. Να πάνε όπου επιθυμούν.

Κλείσιμο όλων των στρατοπέδων- που σύντομα θα μετατραπούν σε γκέτο- και ένταξή τους στην κοινωνία μας.

Τέλος είμαστε υποχρεωμένοι να γράψουμε το κυριότερο αίτημα των ίδιων των προσφύγων (αλλά και δικό μας) για παύση του πολέμου και του κατατρεγμού τους κι επιστροφή στην πατρίδα τους.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ-ΠΡΕΒΕΖΑ

FB: Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες - Πρέβεζα

e-mail: prot.allileg.prevezas@gmail. com 

Τηλέφωνα: 6937099240

Σε καλούμε και σε περιμένουμε στην επόμενη συνέλευσή μας την Τετάρτη 31/08/2016

ώρα 21:00 Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας

Διαβάστε περισσότερα...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΚΑΤΑΓΡΑΦΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΚΑΤΑΓΡΑΦΗ

 Τετάρτη 27/07/16, ώρα 5.15, ξεκίνησε στην Θεσσαλονίκη μια επιχείρηση-σκούπα εναντίον τριών καταλήψεων, ένα πογκρόμ εναντίον της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης, που κατέληξε στη πλήρη εκκένωση των δύο και την κατεδάφιση της τρίτης! Λεωφόρος Νίκης 39, Κοινότητα Hurriya (Ελευθερία) στη Καρόλου Ντιλ και Ορφανοτροφείο στη Τούμπα. Καθεμία με τη δικιά της ιστορία και συνδεδεμένες απόλυτα με το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Η Νίκης, χρόνια κατάληψη, φιλοξένησε από τη πρώτη στιγμή οικογένειες προσφύγων και αλληλέγγυων και εντάχθηκε σε ένα δίκτυο ιατρικής και διατροφικής στήριξης από τη πρώτη στιγμή ύπαρξης της Ειδομένης. Η Hurriya, η πιο νέα απ’ όλες, πραγματοποιήθηκε από οικογένειες προσφύγων με τη συμβολή αλληλέγγυων και άνοιξε τις πόρτες της την προηγούμενη εβδομάδα. Το ορφανοτροφείο δε, επίσης κατάληψη στέγης από πρόσφυγες και μετανάστες και ομάδες αλληλέγγυων κατοίκων, περιελάμβανε κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία, που στήριζαν δομές αλληλέγγυες με αποτέλεσμα να υπάρχει μέσα στο κτίριο τεράστιος εξοπλισμός ένδυσης, σίτισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, και έγινε σύμβολο της εκκαθάρισης αφού κατεδαφίστηκε, μαζί με τον παραπάνω εξοπλισμό!

2ος απολογισμός : 100 προσαγωγές και -τελικά- 74 συλλήψεις! Μάθαμε λοιπόν τι σημαίνει ένα «αριστερό» συγγνώμη στον Δένδια!!! Ο ξένιος Δίας δε σταμάτησε ποτέ και όλα αυτά λίγες μέρες μετά το διεθνές No Border Camp με κύρια θεματική τα κέντρα κράτησης-εκτόπισης-φυλάκισης. Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης έγινε ακόμη μια φορά πράξη! Η ποινικοποίηση ενός διεθνούς κινήματος ενάντια στα σύνορα και την γκετοποίηση των ανθρώπων συνεχίζεται και εντατικοποιείται ενώ ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ν. Τόσκας δηλώνει: «Θέλουμε αγώνες μαζικούς ή αυτόνομες ενέργειες ορισμένων παιδιών;». Κ. υπουργέ, οι 100αδες καταλήψεις θα ήταν ακόμα πιο μαζικές αν δεν συμμετείχε η κυβέρνησή σας στη βίαιη εκκένωσή τους! Πριν γίνετε κυβέρνηση καταγγέλλατε το κράτος Σαμαρά και τη καταστολή του!!!Και για ποιες ανεκτές συνθήκες μιλάτε; Τις σκηνές του Κατσικά ή το κέντρο κράτησης μεταναστών στη Μόρια?

Τίποτα δεν έγινε τυχαία καθώς τις προηγούμενες ημέρες κατέθεσαν ταυτόχρονα μηνύσεις το μεν Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για το κτίριο της λεωφόρου Νίκης (Μανδαλίδειο), η Μητρόπολη για το Ορφανοτροφείο και ο ιδιοκτήτης για την πολυκατοικία στην Καρόλου Ντηλ. Για την ιστορία, ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί το ορφανοτροφείο το οποίο είχε ζητήσει ο δήμος να του παραχωρηθεί, καθώς ανήκε στο υπουργείο Υγείας, προκειμένου να στεγαστεί εκεί ο Οργανισμός Βρεφονηπιακής, Παιδικής, Οικογενειακής Μέριμνας. Ωστόσο, ο τότε υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, αποφάσισε αιφνιδιαστικά να παραχωρήσει τη χρήση του για 50 χρόνια στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης με σκοπό τη λειτουργία ιδρύματος περίθαλψης χρονίως πασχόντων. Όταν θέλεις να θέσεις σε «αχρηστία» ένα ακίνητο, το παραχωρείς στην εκκλησία… και παράλληλα συσφίγγεις και τις σχέσεις σου. Ποιος διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας; Είναι πράγματι πιο εύκολο να πληρώνεις κοντέινερ σε «μπόμπολες» δημιουργώντας γκέτο από το να παραχωρείς τη χρήση παρατημένων σπιτιών σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, που βρίσκονται στο δρόμο! 

Το κτίριο «γεννήθηκε» για τον άνθρωπο! Όταν το κτίριο εγκαταλείπεται, σαπίζει εσωτερικά, όσο κλειδωμένο και προστατευμένο και να είναι. Τα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια σε όλη τη χώρα, κατά χιλιάδες, χάσκουν κενά. Περιουσίες που χάνονται στις κληρονομιές ,δημόσια κτίρια που χάνονται στη χαρτούρα της γραφειοκρατίας, στο βωμό του κεφαλαίου, της ιδιοκτησίας, του καπιταλισμού. Τέτοια κτίρια υπάρχουν και στην περιοχή μας ενώ περίπου 600 άνθρωποι βρίσκονται κάτω από σκηνές με 40 βαθμούς κελσίου στο στρατόπεδο Πετροπουλάκη. Πιο είναι το δίκαιο και πιο το άδικο! Όλη η επιχειρηματολογία του κράτους καταρρέει! Ο μύθος των καταληψιών που καταστρέφουν και λεηλατούν καταρρίπτεται. Το κτίριο συντηρείται και στεγάζει πάλι ζωή. Στη κοινότητα Hurriya (Ελευθερία) μπήκαν οικογένειες με παιδιά και με κρατική εντολή εκκενώθηκαν από τα ΜΑΤ. Οι οικογένειες στο Ορφανοτροφείο είδαν λίγες ώρες μετά τις μπουλντόζες να καταστρέφουν το κτίριο και κιλά φαρμάκων, που στήριζαν τις δομές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων, να διαλύονται μέσα σε λίγη ώρα. Πιο το νόμιμο και πιο το παράνομο! Ποιος καταστρέφει και ποιος χτίζει! 

Προφανώς η αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση τρομάζει και το γεγονός ότι θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα δικαιώματα μαζί με τους πρόσφυγες και μετανάστες παραμένει πάγιο αίτημά μας.

Όλα αυτά ενώ ολοκληρώθηκε η λεγόμενη Προκαταγραφή των προσφύγων στην ηπειρωτική Ελλάδα με συνοπτικές διαδικασίες με την μεταφορά τους σε Αθήνα και Θεσ/νικη και επιστροφή στα κέντρα, από τα οποία προήλθαν, την ίδια μέρα.

Τι είναι η προκαταγραφή (pre-registration).Η προκαταγραφή δεν είναι παρά το πρώτο βήμα για αίτηση ασύλου. Η διαδικασία ξεκίνησε πριν κάποιους μήνες με κλήση σε Skype κάθε Τρίτη, συγκεκριμένη ώρα, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο ήταν αδιανόητο να λειτουργήσει καθώς ο αριθμός αιτούντων άσυλο είναι μεγάλος και το σύστημα αυτό ήταν άκρως προβληματικό . Βέβαια, όσοι δεν κατάφεραν να προ-καταγραφούν ακόμα και επιθυμούν να υποβάλουν αίτημα ασύλου μπορούν ακόμα να το κάνουν κλείνοντας ραντεβού μέσω Skype.

Για να προκαταγραφεί κάποιος πρέπει να τηρεί και τις τρεις παρακάτω προϋποθέσεις: 1. Πρέπει να έχει φθάσει στην Ελλάδα μετά την 1η Ιανουαρίου 2015 και πριν τις 20 Μαρτίου 2016. 2. Πρέπει να έχει υπηρεσιακό σημείωμα της Αστυνομίας , έστω κι αν το υπηρεσιακό σημείωμα έχει λήξει. Αν έχει χάσει το υπηρεσιακό σημείωμα, η προκαταγραφή μπορεί να καθυστερήσει. 3. Πρέπει να μένει στην ηπειρωτική Ελλάδα (όχι στα νησιά) .

Με την ολοκλήρωση της εν λόγω διαδικασίας οι αιτούντες απέκτησαν μία κάρτα αιτούντος άσυλο, η οποία τους επιτρέπει να διαμένουν νόμιμα στη χώρα και να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης. Τους αποκλείει όμως από την αγορά εργασίας ή την ενοικίαση σπιτιού .Το επόμενο βήμα είναι η λήψη ενός γραπτού μηνύματος με την ημερομηνία και το μέρος του επόμενου ραντεβού τους με την Υπηρεσία Ασύλου, προκειμένου να υποβάλουν το αίτημά τους, μεταξύ άλλων και για οικογενειακή επανένωση ή μετεγκατάσταση. Όπως αναφέρεται και στη σελίδα της Ύπατης Αρμοστείας : ”Η ημερομηνία του επόμενου ραντεβού σας με το Γραφείο της Υπηρεσίας Ασύλου εξαρτάται από τρεις παράγοντες: 1) την ημερομηνία άφιξής σας στην Ελλάδα, 2) τη γλώσσα που μιλάτε και 3) το εάν έχετε υποβάλει αίτηση ασύλου στην Ελλάδα, οικογενειακής επανένωσης ή μετεγκατάστασης”. Δεν είναι γνωστό ακόμη με ποιο τρόπο θα μεταφερθούν στο σημείο που θα ζητηθεί για το ραντεβού και έχει υπολογιστεί ότι η διαδικασία αυτή θα ξεκινήσει από Οκτώβρη. Αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο. Ας σκεφτούμε μόνο πως αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην Ελλάδα από το Γενάρη -ορισμένοι και νωρίτερα- περιμένοντας να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία. 

Τι είναι η οικογενειακή επανένωση (family reunification).Είναι η επανένωση οικογενειών αλλά, δυστυχώς, όχι με τον αυτονόητο τρόπο. Η οικογενειακή επανένωση αφορά κατά βάση ανήλικα άτομα, που επανενώνονται με την οικογένειά τους και ισχύει μόνο για 1ου βαθμού συγγένεια. Για παράδειγμα μία μητέρα με τρία ανήλικα παιδιά μπορεί να επανενωθεί με το σύζυγό της στη Γερμανία εάν και εφόσον ζει μόνιμα εκεί . Ή το αντίστροφο, μία μόνη μητέρα στην Ελλάδα μπορεί να επανεκδοθεί με τα ανήλικα παιδιά της στη Γερμανία. Αλλά για ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά δεν προβλέπεται οικογενειακή επανένωση ,ούτε και για ένα παιδί 18 χρονών που βρίσκεται στην Ελλάδα και η υπόλοιπη οικογένεια του ( μιλάμε για 1ου βαθμού) βρίσκεται σε άλλη χώρα.

Φαίνεται λοιπόν να μπαίνουν κάποια -παράλογα- κριτήρια στο τί συνιστά οικογένεια και τί όχι και όπως φαίνεται για την Ευρώπη ένα 18χρονο παιδί δεν έχει καμία ανάγκη τη μητέρα του ή τον πατέρα του καθώς μπορεί να συντηρήσει μόνο του τον εαυτό του. Ή αντίστοιχα ένα νιόπαντρο ή μη ζευγάρι δεν συνιστά σε καμία περίπτωση οικογένεια. 

Τι είναι η μετεγκατάσταση (relocation). Αίτηση για μετεγκατάσταση μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε από τις παρακάτω χώρες: Συρία, Ιράκ, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Ερυθραία, Μπουρούντι, Κόστα Ρίκα, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Μπαχρέιν, Μαλδίβες ή Βρετανικές Υπερπόντιες Χώρες και Εδάφη. Ο κατάλογος μπορεί ν’ αλλάξει ανά πάσα στιγμή ανάλογα με το πως θα διαμορφωθούν τα ποσοστά ασφάλειας μιας χώρας. Μέχρι στιγμής δεν είναι γνωστό εάν θα προστεθούν ή θα αφαιρεθούν χώρες .

Ουσιαστικά στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης δηλώνεις την προτίμηση σου για διαμονή σε μία χώρα αλλά είναι άγνωστο αν θα μετακινηθείς στη χώρα επιλογής σου ή σε κάποια άλλη. Δεν υπάρχει καμία απολύτως εγγύηση και εξαρτάται από το πόσα άτομα δηλώνουν προτίμηση για μία χώρα και πόσα άτομα δέχεται αυτή η χώρα. Αν γίνει δεκτή η μετεγκατάσταση , η χώρα προορισμού θα αποφασίσει κατά πόσο μπορεί να χορηγηθεί άσυλο εκεί. Αν δε γίνει δεκτή, θα αποφασίσει το ελληνικό κράτος αν μπορεί να χορηγηθεί άσυλο ή όχι και με ποια χώρα προορισμού. Δικαίωμα έχει όμως ο αιτών να μην δεχτεί να πάει.

Και ο κατάλογος των «εάν» και «όχι» και «με την προϋπόθεση» συνεχίζεται και θα συνεχίζεται καθώς η διαδικασία θα τραβήξει και πρόσφυγες και μετανάστες θα παραμένουν εγκλωβισμένοι και χωρίς να ξέρουν πότε και πού θα καταφέρουν να πάνε, έρμαια της πολιτικής (ή όχι) βούλησης κάποιων….. 

Ολοκληρώνοντας, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, η οποία διαχειρίζεται σχεδόν όλο το χρηματοδοτικό πακέτο που αφορά τους πρόσφυγες, περισσότερο αναλώνεται σε υποσχέσεις παρά κάνοντας πράξη τα όσα αυτή τη στιγμή επείγουν για την ανακούφιση των ευπαθών ομάδων των προσφύγων, όπως αυτή των εγκύων, π.χ αφήνοντας σε εκκρεμότητα τη μίσθωση σπιτιών και δωματίων σε ξενοδοχεία της Πρέβεζας ώστε να φιλοξενηθούν έστω προσωρινά όποιοι το έχουν ανάγκη. Ευτυχώς η κίνηση της Πρωτοβουλίας μας για παροχή προσωρινής στέγης στις εγκυμονούσες και τις οικογένειές τους, βρήκε μιμητές σε κάποιες άλλες οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο στρατόπεδο Πετροπουλάκη της Φιλιππιάδας κι έτσι μισθώθηκαν από εκείνους δύο (2) διαμερίσματα στην Πρέβεζα για τον ίδιο σκοπό, που λειτουργεί κι έχει παραχωρηθεί και το δικό μας σπίτι. Για να μην γεννήσουν οι γυναίκες κάτω από άθλιες συνθήκες, μέσα στις σκηνές!

Διαβάστε περισσότερα...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.

Αμέτρητες εικόνες μάς έχουν πλημμυρίσει όλο το προηγούμενο διάστημα... Εικόνες σκληρές: τσακισμένες βάρκες, πτώματα μικρών και μεγάλων κυνηγημένων από τις βόμβες… Εικόνες ανθρωπιάς: άνθρωποι να δείχνουν αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, να προσφέρουν κάθε βοήθεια. Εικόνες απανθρωπιάς: πόλεμος, κλείσιμο συνόρων, ρατσιστικές επιθέσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης- αποθήκες ψυχών. Εικόνες τρυφερότητας: απλοί λαϊκοί άνθρωποι (ποιοι άλλοι άλλωστε;) να ανοίγουν τις πόρτες της καρδιάς και των σπιτιών τους σε πρόσφυγες… Εικόνες ντροπής: Κυβερνήσεις Ε.Ε., Τουρκίας και Ελλάδας να υπογράφουν συμφωνίες που απαγορεύουν την ελεύθερη μετακίνηση προσφύγων-μεταναστών στις χώρες που επιθυμούν.

Η χώρα μας ζει και αυτή στον αστερισμό τού πολέμου κι ας μην βομβαρδίζεται.

Χιλιάδες παιδιά κάθε ηλικίας έχουν εγκλωβιστεί εδώ, με ή χωρίς τις οικογένειές τους. Βρίσκονται κυρίως σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η εκπαιδευτική κοινότητα έχει χρέος να ασχοληθεί με την εκπαίδευσή τους.  Ως αναφαίρετο δικαίωμα όλων χαρακτηρίζει την εκπαίδευση η διακήρυξη των δικαιωμάτων τού ΟΗΕ. Άρα κάθε κράτος, κάθε πολιτεία υποχρεούται να παρέχει εκπαίδευση σε όλους τους κατοίκους που ζουν στην επικράτειά της. Αναντίρρητα, αυτό θα πρέπει να ισχύσει και για όλα τα παιδιά που ζουν στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένων φυσικά, των παιδιών των προσφύγων.

Βρισκόμαστε όμως στον Αύγουστο. Τα σχολεία έκλεισαν, οι εγγραφές ολοκληρώθηκαν. Μέχρι τώρα- απ’ ότι γνωρίζουμε- δεν υπήρξε καμία κυβερνητική πρωτοβουλία για εγγραφή των προσφυγόπουλων στη δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό θεωρούμε μεγίστης σημασίας τον αγώνα για την ένταξή τους σε αυτή.

Αξίζει, να λάβουμε υπόψη τα εξής:

1. Η εκπαίδευση αποτελεί βασικό δικαίωμα όλων και πρέπει να παρέχεται δωρεάν και δημόσια σε όσους ζουν στην Ελλάδα. Οι πρόσφυγες ανήκουν στις ιδιαίτερα ευπαθείς ομάδες. Ξεριζωμένοι από τον τόπο τους, βιώνουν τη φτώχια, τον φόβο και την ανασφάλεια. Οι υποχρεώσεις τού κράτους απέναντί τους είναι αυξημένες, γιατί αυτές οι ομάδες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα. Τα παιδιά που ζούνε δίπλα μας έχουν βιώματα πολύ σκληρά. Ενδεχομένως, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πόσο συγκλονισμένα είναι. Προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα και λόγω συνθηκών πολλά έχουν μείνει εκτός εκπαίδευσης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το κράτος οφείλει να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες, ώστε να άρει όλες τις δυσκολίες και να παρακολουθήσουν απρόσκοπτα το σχολείο.

2. Η εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων και των μεταναστών για να οδηγεί στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα χρειάζεται να πραγματοποιηθεί με συνεκπαίδευση μέσα στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης, μαζί με τους συνομήλικούς τους. Σε διαφορετική περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος της γκετοποίησης. Αν η οποιαδήποτε εκπαίδευσή τους πραγματοποιηθεί στα στρατόπεδα ή σε άλλους «ειδικούς χώρους» εκτός σχολικών μονάδων, τότε η ένταξή τους δεν θα είναι ποτέ πραγματική. Μια τέτοια επιλογή θα τα απέκλειε ουσιαστικά από τον κοινωνικό ιστό. Η συνεκπαίδευση αποτελεί βασική προϋπόθεση για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και τη σωστή μόρφωσή τους, στοιχεία που διασφαλίζουν και την ομαλή παραμονή τους στη χώρα μας.

3. Είναι σαφές ότι την εκπαίδευση χρειάζεται να την ασκούν επαγγελματίες εκπαιδευτικοί που θα εργάζονται στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και όχι να εξαρτάται από περιστασιακές και ευκαιριακές δομές όπως ο εθελοντισμός και οι ΜΚΟ.

Η εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση. Πρόκειται για ομάδα που έχει εξαιρετικά οξυμμένες εκπαιδευτικές ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι είναι δουλειά των επαγγελματιών εκπαιδευτικών και ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται με σχέσεις μισθωτής εργασίας. Το τονίζουμε αυτό, γιατί υπάρχει ορατό το φάσμα ενός «εθελοντισμού», ο οποίος θα υποκαταστήσει τη δουλειά των εκπαιδευτικών. Επίσης, εδώ το συγκεκριμένο αίτημα δηλαδή «να πάνε τα προσφυγόπουλα στα δημόσια σχολεία που πάνε και τα δικά μας παιδιά», συναντά και το αίτημα τού εκπαιδευτικού κινήματος για ενίσχυση των σχολείων με νέους διορισμούς μαζί με άλλο προσωπικό που θα φροντίζει  για την ένταξη και την ψυχική υγεία των παιδιών: ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.α.

Τα σχολεία πρέπει να ενισχυθούν με τέτοιου είδους προσωπικό. Έτσι θα δυναμώσουν και θα βελτιωθούν γενικότερα, τόσο για τα προσφυγόπουλα όσο και για τα δικά μας παιδιά.

Στα πλαίσια αυτά ως Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες- Πρέβεζα καλούμε τις Διευθύνσεις της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τους συλλόγους των δασκάλων και καθηγητών του νομού μας καθώς και όλο το εκπαιδευτικό, εργατικό κίνημα, κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο και νέα να προβούμε σε συγκεκριμένες ενέργειες προκειμένου όλα τα παιδιά που βρίσκονται στην περιοχή μας και στο στρατόπεδο «Πετροπουλάκη» με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς να είναι στις αίθουσες των σχολείων.

Μας εμπνέει το παράδειγμα τού Συλλόγου εκπ/κών ΠΕ «ο Αριστοτέλης» (ένα από τα εκπαιδευτικά σωματεία που συναποτελούν τον Συντονισμό για το προσφυγικό –μεταναστευτικό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, συλλογικοτήτων).  Πριν λίγο καιρό συνέβαλε στην εγγραφή 70 παιδιών στις σχολικές μονάδες τής περιοχής του. Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική, σύμφωνα με περιγραφές των εκπαιδευτικών από το σωματείο που συνόδευσαν παιδιά και γονείς στα σχολεία.

Όπως μας ενημέρωσαν ο Ν. 4251/2014  υποχρεώνει την εγγραφή των παιδιών προσφύγων και μεταναστών ακόμα και χωρίς χαρτιά, χωρίς κατοικία, χωρίς πιστοποιητικά. Αποδέχεται ως αιτία των ελλείψεων την προέλευσή τους από περιοχές όπου επικρατούν έκρυθμες καταστάσεις και υποχρεώνει στην εγγραφή τους.

Κρίνουμε απαραίτητο το επόμενο διάστημα να γίνει μια μεγάλη καμπάνια στο «Πετροπουλάκη» με στόχο την ενημέρωση των προσφύγων και τη συγκέντρωση αιτήσεων από τους γονείς με τις οποίες θα ζητούν την εγγραφή των παιδιών τους στα δημόσια σχολεία, νηπιαγωγεία και στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, ώστε 1^η Σεπτέμβρη να μην υπάρξει κανένα παιδί που θα στερηθεί την πρόσβαση στην εκπαίδευση.

Ταυτόχρονα, διεκδικούμε όλες τις αναγκαίες προσλήψεις με μαζικούς διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών και όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων, με τμήματα υποδοχής και όλες τις υποστηρικτικές δομές, με κάλυψη της μεταφοράς των μαθητών από το στρατόπεδο στα σχολεία, με σίτιση και πλήρη υγειονομική περίθαλψη.

Θεωρούμε δεδομένο ότι στην προσπάθεια αυτή κανένας δεν θα εθελοτυφλήσει και αναμένουμε τις επίσημες ενέργειες που πρέπει να γίνουν από την πλευρά τόσο της πολιτείας (Υπουργείο, Δήμοι, Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας) όσο και των σωματείων των συναδέλφων δασκάλων και καθηγητών.

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες- Πρέβεζα

Διαβάστε περισσότερα...